Οι ελληνικοί μύθοι δεν είναι απλώς φανταστικές ιστορίες. Έχουν πολύπλοκο πολιτιστικό χαρακτήρα και ερμηνεία. Είναι παραλληλισμοί της ανθρώπινης ύπαρξης που συνδέουν όλους τους τομείς της, όπως η κοινωνία, η φιλοσοφία, η λογοτεχνία και η τέχνη. Για μένα, είναι ένα έναυσμα για δημιουργία. Απογυμνώνοντας το περίβλημα, το εξωτερικό κέλυφος ενός μύθου, βρίσκω τον εαυτό μου να προχωρά σε μια βαθύτερη προσέγγιση και ανάλυση, επιχειρώντας μια φιλοσοφική ερμηνεία του.

Πάντα αναρωτιόμουν ποιος πραγματικά ήταν ή είναι ο Ίκαρος. Κατέληξα στο συμπέρασμα ότι, κατά μία έννοια, είμαστε όλοι σύγχρονοι Ίκαροι, οι οποίοι κατά τη διάρκεια της ζωής μας προσπαθούμε να ανοίξουμε τα φτερά μας και να πετάξουμε για να κυνηγήσουμε το φως, την αλήθεια. Η θεωρία μου είναι ότι η ιστορία περιγράφει την εξέλιξη και την ανάπτυξη του καθενός μας. Δεν είναι η υποτιθέμενη παρακμή του Ίκαρου που με απασχολεί, απλά επειδή από τη δική μου οπτική γωνία η ουσία βρίσκεται στο πέταγμα, στην άνοδο του ανθρώπου προς την αλήθεια. Τα γλυπτά «Ίκαρος» απεικονίζουν το ίχνος που άφησαν πίσω τους στον αιθέρα τα φτερά, την καταγραφή της κίνησης, το αποτύπωμα του άυλου περάσματος ενός Ίκαρου που αναζητά το φως.